عاشقانه ترین وبلاگ پریا
کنار برکه ی دلم نشستم و نیامدی دوباره در سکوت خود شکستم و نیامدی سوال کردم از خدا نشانه ی خانه ی تو را سکوت کرد و در سکوت شکستم و نیامدی مادرم.... ای مهربان ترینم.... مادرم.... ای که می دانم هر نفست .... بسته به نفس زاده تو است.... ای کاش من هم همان گونه که عرشیان تو را ارج می نهند.... می توانستم بهشت را به پایت بریزند.... می دانم از لحظه اثبات بودنم.... تا آن موعد که دست تقدیر ما را از هم جدا کند.... دل مهربانت دریا است پر آشوب.... از هر تکان.... از رحم وجودت.... تا آخرین لحظه بودن.... مشیت آفرینشت را بنازم.... دستانت بوسه باران باد.... دست خودت نیست تا چشمانت را دیدم دلم لرزید ای کاش به هرجا که نظر میکردی/من مردمک چشم سیاهت بودم من برای سال ها مینویسم .... سال ها بعد که چشمان تو عاشق میشوند.... افسوس که قصه ی مادربزرگ درست بود..... همیشه یکی بود یکی نبود.... یکی بود یکی نبود یکی بود یکی ..... یکی بود یکی نبود زیر این سقف کبود،یه غریب آشنا دل و جونم و ربوداینجوری نگام نکن گل یاس مهربون اون غریبه خودتی همیشه با من بمون...
امــــ ـــــــا
رنگـــــــــــ چشــــــمان مـــــــادرمــــــــان را
از یــــــــــاد مے بریـــــــــــــم ...
زن که باشی......
گاهی دوست داری
تکیه بدهی...پناه ببری...ضعیف باشی
دست خودت نیست
زن که باشی......
گهگهاه حریصانه بو میکنی دستهایت را
شاید عطر تلخ و گس مردانه اش
لا به لای انگشتانت باقی مانده باشد
دست خودت نیست
زن که باشی......
گاهی رهایش می کنی و پشت سرش آب می ریزی
و قناعت می کنی به رویای حضورش
به این امید که او خوشبخت باشد
دست خودت نیست
زن که باشی......
هم? دیوانگی های عالم را بلدی ... !!!
تا تو را دیدم دیگر چشمهای جز تو کسی را ندید
پرنده ی تنها از قفس دلم پرید
قلبم صدای تپشهای قلبت را شنید ، سرنوشت لبخندی زد و گفت شما عاشقید.
ای کاش گل باغ بهارت بودم/اندر سخن عشق هزارت بودم
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
نویسندگان وبلاگ :
آروین[20]
سلام دوستان من این وبلاگ رو تقدیم میکنم به شما و هومن عزیزم با اینکه اون اصلا هیچی از نوشته های منو درک نمیکنه ولی من عاشقانه برای او مینویسم هومنم امیدوارم روزی همه ی نوشته هام رو که با تمام وجودم برات نوشتم بخونی و بدونی که چقدر دوستت داشتم.....من از قصه زندگی ام نمی ترسم من از بی تو بودن به یاد تو زیستن و تنها از خاطرات گذشته تغذیه کردن می ترسم. ای بهار زندگی ام اکنون که قلبم مالا مال از غم زندگیست اکنون که باهایم توان راه رفتن ندارد برگرد باز هم به من ببخش احساس دوست داشتن جاودانه را باز هم آغوش گرمت را به سویم بگشا باز هم شانه هایت را مرحمی برایم قرار بده. بگزار در آغوشت آرامش را به دست آورم بدان که قلب من هم شکسته بدان که روحم از همه دردها خسته شده. این را بدان که با آمدنت غم برای همیشه من را ترک خواهد کرد. بس برگرد که من به امید دیدار تو زنده ام
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت