عاشقانه ترین وبلاگ پریا
رویای با تو بودن را نمی توان نوشت نمی توان گفت و حتی نمیتوان سرود اگر بتوانی در برابر طوفانهایی که عشق به پا می کند پایدار بمانی، زندگی ات شروع به رشد می کند. و با بیشتر شدن ایستادگی تو در برابر موانع و مشکلات، وقتی که چنان عمیق ریشه بدوانی که هیچ چیز نتواند تو را از ریشه درآورد- هیچ مشکلی نتواند تو را درهم بشکند و در تمام بحرانها منسجم و استوار بمانی- سپاسگزار عشق خواهی شد، زیرا تنها از راه آن مشکلات بوده که این انسجام و استواری ایجاد شده است. و آنگاه تو شروع به فراتر رفتن از عشق می کنی- و این همان معنای جذابیت است. آنگاه که تو عشق بورزی ولی عشق نتواند هیچ مشکلی برای تو ایجاد کند، جذاب می شوی. بدن، ذهن و روحت زیبایی خیره کننده ای می یابند. این سه در آن هماهنگی پرجذبه به هم می پیوندند. اما اگر از عشق دوری کنی، راهی نخواهی یافت. هرگز از عشق و مشکلاتی که به بار می آورد نگریز. با آنها رو در شو. مشکلها و دردسرها را بپذیر اما در عین حال آرام و آسوده باقی بمان. به این لحظه واکنش نشان دهید. این معنای مسوولیت است. کسی می خواهد با شما ازدواج کند. نمی دانید پاسخ مثبت بدهید یا نه. به سراغ کتابهایی می روید و تفال می گیرید. این زندگی شماست. چرا تصمیم گیری در مورد آنرا به عهده کتابها می گذارید؟ بهتر است خودتان تصمیم بگیرید تا زندگی موفق تری داشته باشید، در حقیقت با آن کار، از پذیرفتن مسوولیت اجتناب می کنید. با پذیرش مسوولیت است که فرد رشد می کند. مسوولیت را بپذیرید. عده ای مسوولیت را به خدا واگذار می کنند، عده ای آنرا به کارما ( عمل و عکس العمل )،عده ای به تقدیر و عده ای هم به فال و تفال و .... اما وقتی مسوولیت را خودمان می پذیریم، افرادی معنوی می شویم. مسوولیت سنگین است و شانه های ما ضعیف، اما وقتی مسوولیت را بپذیرید، شانه هایتان قوی تر می شود. راه دیگری برای رشد و تقویت آنها نیست. راه شناخت عشق، راهی منحصر به فرد است. برای مثال اگر تو بکوشی گل سرخ را از راه ذهن بشناسی مجبور خواهی شد آنرا پرپر کنی و با پرپر کردن گل، زیبایی اش را نابود خواهی ساخت. تو در مورد ترکیبات شیمیایی آن اطلاعاتی به دست خواهی آورد ولی لطافت شاعرانه آنرا که تنها چیز واقعی آن بود از کف خواهی داد. روح را خواهی کشت و تنها جسد را در اختیار خواهی داشت. از این رو این راه، راه صحیح شناخت گل سرخ نیست. راه صحیح، راه شاعر است. راه عاشق است. راه موسیقیدان و راه رقصنده است. اگر تو موسیقیدان باشی آواز خواهی خواند. با گلی که در نسیم به رقص در می آید همراه خواهی شد. در کنار آن در سکوت خواهی نشست و خواهی کوشید به نغمه آن گوش فرا دهی. بلی، نغمه ای پیرامون گل وجود دارد. نغمه ای که خاموش است اما نغمه است. شعری در گل وجود دارد. شعری که در هیچ دفتری نوشته نشده اما وجود گل، نجوای آن، رقص آن، بازی آن با پرتو خورشید، همگی شعر هستند. اگر تو بتوانی به گل عشق بورزی خواهی توانست آن شعر، آن نغمه، آن رقصی را که روح گل است بشناسی. هستی را باید از راه عشق شناخت. آنگاه خدا را خواهی شناخت. خدا چیزی نیست جز روی آوردن به هستی از راه عشق. دید مجنون را یکی صحرا نورد---- در میان ِ بادیه بنشسته فرد کرده صفحه ریگ وانگشتان قلم---- میزند بااشک خونین این رقم گفت:ای مجنون شیدا چیست این---- مینویسی نامه بهر کیست این گفت : مشق ِِ نام ِ لیلی می کنم ---- خاطرِ خود را تسلی می کنم چون میسر نیست برمن کام او ---- عشق بازی می کنم با نام او همه خدا هستند. هیچکس نمی تواند غیر از این باشد، زیرا فقط خداست که هست. خدا همان هستی است. " بودن " ( هستی داشتن ) یعنی یک خدا بودن. اما ما این حقیقت را در یاد نداریم و از آن کاملا غافلیم. بنابراین مساله این نیست که چگونه این حقیقت و این زبان فراموش شده را یه یاد بیاوریم. قرار بر این نیست که چیزی را بدست آوری. فقط باید خودت را کشف کنی. کشف کنی که کیستی تا دریابی تو خدایی. و لحظه ای که دریابی تو خدایی، کل هستی الهی می شود. همه یک خدا می شوند. و چه خوش است آنگاه که کل هستی از نگاه تو الهی شود. خدایان دور و برت را فرا می گیرند. نشاطی فراوان بطور طبیعی از قلبت به پا می خیزد. راه شناخت عشق، راهی منحصر به فرد است. برای مثال اگر تو بکوشی گل سرخ را از راه ذهن بشناسی مجبور خواهی شد آنرا پرپر کنی و با پرپر کردن گل، زیبایی اش را نابود خواهی ساخت. تو در مورد ترکیبات شیمیایی آن اطلاعاتی به دست خواهی آورد ولی لطافت شاعرانه آنرا که تنها چیز واقعی آن بود از کف خواهی داد. روح را خواهی کشت و تنها جسد را در اختیار خواهی داشت. از این رو این راه، راه صحیح شناخت گل سرخ نیست. راه صحیح، راه شاعر است. راه عاشق است. راه موسیقیدان و راه رقصنده است. اگر تو موسیقیدان باشی آواز خواهی خواند. با گلی که در نسیم به رقص در می آید همراه خواهی شد. در کنار آن در سکوت خواهی نشست و خواهی کوشید به نغمه آن گوش فرا دهی. بلی، نغمه ای پیرامون گل وجود دارد. نغمه ای که خاموش است اما نغمه است. شعری در گل وجود دارد. شعری که در هیچ دفتری نوشته نشده اما وجود گل، نجوای آن، رقص آن، بازی آن با پرتو خورشید، همگی شعر هستند. اگر تو بتوانی به گل عشق بورزی خواهی توانست آن شعر، آن نغمه، آن رقصی را که روح گل است بشناسی. هستی را باید از راه عشق شناخت. آنگاه خدا را خواهی شناخت. خدا چیزی نیست جز روی آوردن به هستی از راه عشق. با ترس زندگی نکن، زیرا قرار نیست تنبیه شوی. بدون ترس زندگی کن، زیرا تنها در اینصورت است که می توانی تمام و کمال زندگی کنی. ترس تو را بسته نگاه می دارد. نمی گذارد باز باشی. با وجود ترس، پیش از آنکه کاری کوچک انجام دهی مجبوری فکر هزار و یک چیز را بکنی و هرقدر بیشتر فکر کنی، گیج تر می شوی. اگر در این جهت گام برداری که امور را به گناه نسبت دهی، زندگی نخواهی کرد، جان خواهی کند. فقط یک چیز را به خاطر داشته باش: یک اشتباه را بارها و بارها مرتکب نشو، زیرا این کار حماقت است. تو باید زندگی را کاوش کنی و در این کاوش ممکن است گاهی به بیراهه روی. اگر تو از بیراهه رفتن هراس داشته باشی، نمی توانی چیزی را کاوش کنی. آنگاه کل ماجرای زندگی از هم می پاشد، به قتل می رسد و از بین می رود. این کاری است که برخی متظاهران به دینداری انجام داده اند: دین را بسیار سخت و محزون ساخته اند. به دین چهره ای ابرو در هم کشیده داده اند. خدا داوری است که نباید از او بترسی و مطمئن باش که خدا تو را درک خواهد کرد و تو را خواهد بخشید. در این مورد نگران نباش!
با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی
و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتند
و...و من همچون غربت زدای در اغوش بی کران دریای بی کسی
به انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابد
وتا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشوید
بانوی دریای من...
کاش قلب وسعت می گرفت شمع با پروانه الفت می گرفت
کاش توی جاده های زندگی خنده هم از گریه سبقت می گرفت
.gif)
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
نویسندگان وبلاگ :
آروین[20]
سلام دوستان من این وبلاگ رو تقدیم میکنم به شما و هومن عزیزم با اینکه اون اصلا هیچی از نوشته های منو درک نمیکنه ولی من عاشقانه برای او مینویسم هومنم امیدوارم روزی همه ی نوشته هام رو که با تمام وجودم برات نوشتم بخونی و بدونی که چقدر دوستت داشتم.....من از قصه زندگی ام نمی ترسم من از بی تو بودن به یاد تو زیستن و تنها از خاطرات گذشته تغذیه کردن می ترسم. ای بهار زندگی ام اکنون که قلبم مالا مال از غم زندگیست اکنون که باهایم توان راه رفتن ندارد برگرد باز هم به من ببخش احساس دوست داشتن جاودانه را باز هم آغوش گرمت را به سویم بگشا باز هم شانه هایت را مرحمی برایم قرار بده. بگزار در آغوشت آرامش را به دست آورم بدان که قلب من هم شکسته بدان که روحم از همه دردها خسته شده. این را بدان که با آمدنت غم برای همیشه من را ترک خواهد کرد. بس برگرد که من به امید دیدار تو زنده ام
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت